گلهای رنگارنگ شماره 542

مائیم و همین كنج خرابات و دمی خوش

گاهی به وفایی خوش و گه با ستمی خوش

یك روز به ویرانه غم شاد بیادی

یك روز به دامان چمن با صنمی خوش

شادیم ، كه آزاد ز هر بود و نبودیم

مستیم كه هستیم ز هر بیش و كمی خوش

سر مست به هر شادی و دلشاد به هر رنج

با مهر و وفایی خوش و با درد و غمی خوش

چون راه تو میپویم و چشمم به ره توست

در هر نظری مستم و در هر قدمی خوش

گر چشم دل از نیك و بد خلق به بندی

بینی كه شود دوزخ سوزان ارمی خوش

 امیری فیروز کوهی :

کاش یک شب می شنیدم بوی آغوش تو را

                                                   خوابگاه از سینه می کردم بر و دوش تو را

در خیال من نمی گنجد وصال چون تویی

                                                    حیرتی دارم،چو می بینم هم آغوش تو را

از غرور حسن چون مهرت به قهر آمیخته است

                                                  لذت شهد است، هم نیش تو هم نوش تو را

جلوه ی صبح جوانی یاد می آید مرا

                                                       هر زمان در جلوه می بینم،بناگوش تو را

انتخاب عشق را نازم که چون من برگزید

                                                       از میان حسن ها،حسن سیه پوش تو را

تا ز یادم برده ای،از یاد عالم رفته ام

                                                   هیچ کس جز غم نمی پرسد فراموش تو را

بوسه ای زان لعل آتشناک می باید((امیر))

                                                        تا کند گرم سخن،لب های خاموش تو را