موضوع برنامه :

زمان برنامه : ۴۵:۰۴ دقیقه

حجم برنامه : ۵ مگابایت

شعر ابتدا :

آهنگ : ابو عطا / شور

خواننده : ملوک ضرابی / الــــــــهه / حسین قومی /

 عبدالوهاب شهیدی  / سید علی اکبر گلپایگانی / ایـــــــــرج /

زنـــد وکیلی /

گوینده : روشنک / آذردخت پژوهش / سیما  /

شاعر :

معتمد نشاط :

 سر نهادیم به سودای كسی كاین سر از اوست        

نه همین سر كه تن و جان و جهان یكسر از اوست          

گر گل افشاند و گر سنگ زند چه توان كرد            

مجلس و ساقی و مینا و می و ساغر از اوست             

گر به طوفان شكند یا كه به ساحل فكند            

ناخدایی است كه هم كشتی و هم صرصر از اوست             

من به دل دارم و شاهد به رُخ و شمع به سر             

آنچه پروانة دل سوخته را در پر از اوست           

از من ای باد بگو خیل گنهكاران را              

غم مدارید كه گر جرم ز ما، آذر از اوست   

فخرالدین عراقی :

همه شب بر آستانت شده كار من گدایی      

به خدا كه این گدایی ندهم به پادشاهی  

ـــــــ

زیبد كه ز درگاهت نومید نگردد باز

آن‌كس كه به امیدی بر خاك درت افتد

حافظ :

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد      

عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد        

عقل می‌خواست كز آن شعله چراغ افروزد         

برق غیرت بدرخشید و جهان بر هم زد            

 مدعی خواست كه آید به تماشاگه راز             

دست غیب آمد و بر سینة نامحرم زد              

جانِ علوی هوسِ چاهِ زنخدانِ تو داشت            

دست بر حلقة آن زلف خم اندر خم زد           

حافظ آن روز طربنامة عشق تو نوشت              

كه قلم بر سرِ اسباب دل خُرّم زد

مطلع تصنیف :

خواننده : ملوک ضرابی    

چه در مستی، چه هشیاری          

چه در خواب و چه بیداری           

علی گویم، علی جویم          

علی الحق تو جانانی               

تو شاه جمله شاهانی            

تو هستی را دل و جانی               

علی گویم، علی جویم        

خواننده : زند وکیل     

ملائک را تو استادی             

خلایق را تو ارشادی        

تو سِر کون و ایجادی           

علی گویم، علی جویم            

تو خورشید درخشانی            

تو رمز سّر قرآنی             

علی گویم، علی جویم      

خواننده: ملوك ضرابی          

علی مولای درویشان             

علی تاجِ سر ایشان             

علی درمان دلریشان             

علی گویم، علی جویم          

خواننده: زند وکیل        

چه در شادی، چه در محنت            

چه در رنج و چه در رحمت           

به هر آن و به هر ساعت            

 علی گویم، علی جویم              

خواننده: ملوك ضرابی             

علی آرام دل‌هایی              

به درویشان تو مولایی            

علی گویم، علی جویم        

 چه در دنیا، چه در عقبا         

چه در روز و چه در شب‌ها             

چه امروز و چه در فردا            

علی گویم، علی جویم           

خواننده: زند وکیل          

چه در مسجد، چه میخانه        

چه در دیر و چه میخانه         

چه مستانه، چه رندانه       

علی گویم، علی جویم       

( مجذوب علیشاه ) 

خواننده: الهه   

تا صورت و پیوند جهان بود علی بود            

تا نقش زمین بود و زمان بود علی بود، علی بود            

خواننده: قوامی    

چندان كه نظر كردم و دیدم به حقیقت، حقیقت      

كز روی یقین بر همه موجود علی بود، علی بود           

خواننده: الهه     

 شاهی كه ولی بود و وصی بود علی بود، علی بود          

سلطان سخا و كرم و جود علی بود، علی بود   

خواننده: الهه   

آن عابد سجاد كه خاك درش اول        

بر كنگرة عرش بیفزود علی بود، علی بود         

خواننده: گلپایگانی          

چندان كه نظر كردم و دیدم به حقیقت، حقیقت             

كز روی یقین بر همه موجود علی بود، علی بود         

خواننده: الهه      

هم اول و هم آخر و هم ظاهر و باطن           

هم عابد و هم معبد و معبود علی بود، علی بود          

خواننده: ایرج       

چندان كه نظر كردم و دیدم به حقیقت، حقیقت           

كز روی یقین بر همه موجود علی بود، علی بود         

خواننده: الهه   

عیسی به وجود آمد و فلحال به حق گفت       

آن نطق و فصاحت كه بدو بود علی بود، علی بود       

خواننده: قوامی     

چندان كه نظر كردم و دیدم به حقیقت، حقیقت        

كز روی یقین بر همه موجود علی بود، علی بود         

خواننده: الهه       

این كفر نباشد سخن كفر نه این است           

 تا هست علی باشد و تا بود علی بود، علی بود  

( منسوب به مولانا )

مطلع اواز : 

 ز دو دیده خون فشانم ز غمت شب جدایی       

چه كنم كه هست این‌ها گل باغ آشنایی          

در گلستانِ چشمم ز چه رو همیشه باز است            

به امید آنكه شاید تو به چشم من در آیی         

سر و برگ گل ندارم به چه رو روم به گلشن            

كه شنیده‌ام ز گل‌ها همه بوی بی‌وفایی           

 به كدام مذهب است این به كدام ملت است این          

بكشند عاشقی را كه تو عاشقم چرایی        

به طواف كعبه رفتم به حرم رهم ندادند            

كه برون در چه كردی كه درون خانه آیی        

در دیر می‌زدم من كه ندا ز در درآمد               

كه درآ  درآ عراقی كه تو هم از آن مایی

( فخرالدین عراقی )

همکاری : احمد عبادی       سه تار / جلیل شهناز      تار /

پرویز یاحقی      ویلن / امیر ناصر افتتاح       ضرب /

اعلام برنامه : دارد

اعلام شماره : دارد

http://www.mediafire.com/listen/edh1d866me3s9jl/200-_BS_-_www.qwsa1.rozblog.com.mp3

 موضوع برنامه :

زمان برنامه : ۲۷:۲۳ دقیقه

حجم برنامه : ۳ مگابایت

شعر ابتدا :

آهنگ : شور

خواننده : حسین قوامی

گوینده : روشنک

شاعر :

عبدالرحمن جامی :

من و خیال توشبها وکُنج خانۀ خویش         

سُرود بی خودی وآه عاشقانۀ خویش         

خیال خال تو بُردم من ضعیف به خاک         

چنان که دانه کِشد مورسوی خانۀ خویش         

سخن به قاعدۀ همّت آید ای زاهد           

من و فُسون محبت تو و فَسانۀ خویش            

خوشم به شعلۀ این آهِ آتشین همه شب             

مراچوشمع سَری هست بازبانۀ خویش            

برآستانۀ تو خاک شد سَر جامی         

قدم چه می کِشی ازخاک آستانۀ خویش  

 ____   

گفتی بگوی عاشق وبیمار کیستی           

من عاشق توام توبگو یار کیستی         

هرشب من و خیال تو و کُنج محنتی            

 تو با که ای ومونس وغمخوارکیستی           

تاچند گِرد کوی توگردم دمی بپرس        

 کاینجا چه می کُنی و طلبکار کیستی           

 جامی مدارچشم رهایی ز دام عشق              

 اندیشه کن ببین که گرفتار کیستی  

عراقی :

زیبد که زدرگاهت نومید نگردد باز         

 آن کس که به امیدی برخاک دَرت افتد

مطلع تصنیف :

مطلع اواز : 

    به هرکجا گذری کوی عاشقانۀ ماست          

حدیث مسجد و دیروحرم بهانۀ ماست             

هرآنچه می نگرم آفتاب طلعت اوست       

هرآنچه می شنوی نغمۀ ترانۀ ماست       

مدام درنظرم حُسن بی زبانی هست           

که ناظرخود و منظور جاودانۀ ماست            

مرا نگار طلب می کُند به خانۀ خویش                 

عجب مدار که رضوان برآستانۀ ماست          

نشان خانه گرفتم ز یارو گفت به لطف       

دل شکستۀ عاشق همیشه خانۀ ماست  

( محمد رازی )

همکاری : جلیل شهناز       تار / حسن کسائی     نی /

اعلام برنامه : دارد

اعلام شماره :  دارد

http://www.mediafire.com/listen/2kxiegkdvhhhpbw/199-_BS_-_www.qwsa1.rozblog.com.mp3

 موضوع برنامه :

زمان برنامه : ۲۸:۴۷ دقیقه

حجم برنامه : ۳ مگابایت

شعر ابتدا :

آهنگ : سه گاه

خواننده : سید علی اکبر گلپایگانی

گوینده : روشنک

شاعر :

عبید زاکانی :

در ما به ناز می‌نگرد دلربای ما           

بیگانه‌وار می‌گذرد آشنای ما         

بی‌جرم، دوست پای ز ما بركشید باز           

تا خود چه گفت دشمن ما در قفای ما          

با هیچ‌كس شكایت جورش نمی‌كنم             

 ترسم به گفتگو كشد این ماجرای ما              

 ما دل به درد هجر، ضروری نهاده‌ایم             

 زیرا كه فارغ است طبیب از دوای ما          

بر كوه اگر گذر كند این آه آتشین         

بی‌شك بسوزدش دل سنگین برای ما       

 سعدی : 

شب فراق كه داند كه تا سحر چند است           

مگر كسی كه به زندان عشق در بند است             

گرفتم از غم دل راه بوستان گیرم             

كدام سرو به بالای دوست مانند است           

پیام من كه رساند به یار مهر گسل            

كه بر شكستی و ما را هنوز پیوند است              

 قسم به جان تو خوردن طریق عزت نیست             

 به خاكپای تو كان هم عظیم سوگند است           

كه با شكستن پیمان و بر گرفتن دل            

 هنوز دیده به دیدارت آرزومند است          

ز دست رفته نه تنها منم در این سودا             

 چه دست‌ها كه ز دست تو بر خداوند است           

فراق یار كه پیش تو كاه برگی نیست               

 بیا و بر دل من بین كه كوه الوند است        

عراقی  : 

زیبد كه ز درگاهت نومید نگردد باز  

آن‌كس كه به امیدی بر خاك درت افتد

مطلع تصنیف :

مطلع اواز :

ای ساربان آهسته رو كارام جانم می‌رود       

وان دل كه با خود داشتم با دلستانم می‌رود      

محمل بدار ای ساربان تندی مكن با كاروان               

كز عشق آن سرو روان گویی روانم می‌رود            

او می‌رود دامن‌كشان، من زهر تنهایی چشان            

دیگر مپرس از من نشان كز دل نشانم می‌رود             

 با آن همه بیداد او، وین عهد بی‌بنیاد او                

در سینه دارم یاد او یا بر زبانم می‌رود            

 در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن             

من خود به چشم خویشتن دیدم كه جانم می‌رود  

( سعدی )

همکاری : احمد عبادی      سه تار / حبیب الله بدیعی      ویلن/

اعلام برنامه : دارد

اعلام شماره : دارد

http://www.mediafire.com/listen/bzsy3343j3gvzxt/198-_BS_-_www.qwsa1.rozblog.com.mp3

 موضوع برنامه :

زمان برنامه : ۲۸:۱۶

حجم برنامه : ۳ مگابایت

شعر ابتدا :

آهنگ : بیات زند

خواننده : عبدالوهاب شهیدی

گوینده : نورالدین ثابت ایمانی

شاعر :

حافظ :

در نمازم خَم ابروی تو در یاد آمد         

حالتی رفت که محراب به فریاد آمد        

از من اکنون طمع صبرودل وهوش مدار            

کان تحمل که تو دیدی همه برباد آمد            

باده صافی شد و مرغان چمن مست شدند             

 موسم عاشقی و کار به بنیاد آمد            

شادی آورد گُل و باد صبا شاد آمد             

 بوی بهبود ز اوضاع جهان می شنوم 

___    

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه

که گناه دگری برتو نخواهند نوشت         

من اگرنیکم اگربد تو برو خود را باش        

هرکسی آن دِروَد عاقبت کار که کِشت          

 همه کس طالب یارند چه هُشیاروچه مست           

 همه جا خانۀ عشقست چه مسجد چه کِنِشت        

باغ فردوس لطیفست ولیکن زنهار         

 تو غنیمت شمر این سایۀ بید و لب کِشت                  

ناشناس :

دونگاهی که کردمت همه عُمر           

نرود تا قیامت از یادم          

 نگه اولین که دل بُردی            

نگه آخِرین که جان دادم   

عراقی :  

زیبد که زدرگاهت نومید نگردد باز           

 آن کس که به امیدی برخاک دَرت افتد

مطلع تصنیف :

مطلع اواز :

سرمست ز کاشانه به گلزار برآمد         

غلغل ز گُل و لاله به یکبار برآمد          

مرغان چمن نعره زنان دیدم و گویان           

 زین غنچه که از طرف چمنزار برآمد          

 آب ازگُل رخسارۀ اوعکس پذیرفت        

و آتش به سَر غنچۀ گلنار برآمد           

 سجّاده نشینی که مُرید غم او شد            

آوازه اش از خانۀ خمّار برآمد           

من مفلس ازآن روزشدم کزحرم غیب         

دیبای جمال تو به بازار برآمد        

کام دلم آن بود که جان بر تو فشانم          

آن کام میسر شد و این کار برآمد           

 سعدی چمن آن روز به تاراج خزان داد            

کز باغ دلش بوی گُل یار برآمد       

 (سعدی)

همکاری : حسن کسائی       نی /

اعلام برنامه :  دارد

اعلام شماره : دارد

http://www.mediafire.com/listen/f43wmc5brr544fg/194-_BS_-_www.qwsa1.rozblog.com.mp3

 موضوع برنامه :

زمان برنامه : ۲۹:۳۴ دقیقه

حجم برنامه : ۳ مگابایت

شعر ابتدا :

آهنگ : سه گاه

خواننده : حسین قوامی

گوینده : روشنک

شاعر :

شهاب الدین سهروردی :

بخشای به آن که بخت یارش نبُود       

جزخوردن اندوه تو کارش نبُود           

درعشق توحالتیش باشد که درآن           

هم با تو وهم بی تو قرارش نبُود             

مخلص نراقی : 

گُل راچه سان به روی تو نسبت دهد کسی           

تو شمع آفتابی و او شعلۀ خَسی           

گفتی که از من آنچه شنیدی به کس مگو             

حرفی نگفته ای که توان گفت با کسی          

همایون اسفراینی  :     

آن که خود را نَفَسی شاد ندیده ست منم         

وانکه هرگزبه مُرادی نرسیده ست منم            

 آن که صدجورکشیده ست زهَرخاروخَسی         

وز سَر کوی وفا پانکشیده ست منم             

آن که چون غنچۀ پژمرده دراین باغ بسی              

بردلش باد نَشاطی نوزیده ست منم            

 عندلیبی که دراین باغ ز بیداد گُلی            

نیست خاری که به پایش نخلیده ست منم             

 آن که در راه وصال تودویده ست بسی            

واخِر کار به جایی نرسیده ست منم          

عراقی :

زیبد که زدرگاهت نومید نگردد باز          

آن کس که به امیدی برخاک دَرت افتد

مطلع تصنیف :

مطلع اواز :

 خواهم ای دل محو دیدارت کنم       

جلوه گاه روی دلدارت کنم       

والۀ آن ماه رخسارت کنم           

بستۀ آن زلف طرارت کنم          

تا شوی آواره از شهر و دیار             

تا شوی بیگانه از خویش و تبار            

 بُگسلی زنجیر عقل و اختیار            

سَر به صحرا پس نهی دیوانه وار          

 ساعتی در خود نگر تا کیستی            

 از کجایی وزچه جایی چیستی            

 در جهان بَهر چه عُمری زیستی             

جمع هستی را بزن بر نیستی         

 ازحسابت تا خبردارت کنم     

( صفی  علیشاه )

همکاری : جلیل شهناز      تار / حسن کسائی      نی /

اعلام برنامه :  دارد

اعلام شماره : دارد

http://www.mediafire.com/listen/rfd37nlcyddlc03/192-_BS_-_www.qwsa1.rozblog.com.mp3