موضوع برنامه :

زمان برنامه : ۲۶:۲۸ مگابایت

حجم برنامه : ۴ مگابایت

شعر ابتدا :

ای کاش جان بخواهد معشوق جانی ما        

تا مدعی بمیرد ازجان فشانی ما         

گردرمیان نباشد پای وصال جانان          

مُردن چه فرق دارد با زندگانی ما          

درعالم محبت الفت بهم گرفته             

 نامهربانی او با مهربانی ما          

درعین بی زبانی با او به گفتگوییم           

کیفیت  غریبی ست دربی زبانی ما 

( فروغی بسطامی )

آهنگ :

خواننده : عبدالعلی وزیری

گوینده : روشنک / ناشناس

شاعر :

فروغی بسطامی :

اندوه تو شد وارد کاشانه ام امشب     

مهمان عزیزآمده در خانه ام امشب      

صد شُکرخدارا که نشسته ست به شادی      

گنج غمت اندر دل ویرانه ام امشب         

 من ازنگه شمع رُخَت دیده نتابَم      

تا پاک بسوزد پَر پروانه ام امشب

مطلع تصنیف :

 یک جرعه از آن مست کند هردو جهان را      

چیزی که لبت ریخت به پیمانه ام امشب    

بگشا لب افسونگرت ای شوخ پری چهر            

تا شیخ بداند زچه افسانه ام امشب 

( فروغی بسطامی )

مطلع اواز : 

 اندوه تو شد وارد کاشانه ام امشب     

مهمان عزیزآمده در خانه ام امشب      

صد شُکرخدارا که نشسته ست به شادی      

گنج غمت اندر دل ویرانه ام امشب         

من ازنگه شمع رُخَت دیده نتابَم      

تا پاک بسوزد پَر پروانه ام امشب    

 شاید که شکارم شود آن مرغ بهشتی       

گاهی شکن دام و گـَهی دانه ام امشب      

تا برسَرمن بگذرد آن یار قدیمی      

خاک قدم مَحرم و بیگانه ام امشب       

 امید که برخیل غمش دست بیابد       

آه سحرو طاقت مردانه ام امشب        

با من منشینید که مِی خورده ام امروز        

از من بگریزید که دیوانه ام امشب

( فروغی بسطامی )

همکاری :

اعلام برنامه :

اعلام شماره :

http://www.mediafire.com/listen/5f52ekbpc2ghm12/22_-_GJ_-_www.qwsa1.rozblog.com.mp3

موضوع برنامه :

زمان برنامه : ۲۸:۵۶ دقیقه

حجم برنامه : ۴ مگابایت

شعر ابتدا :

آهنگ :

خواننده : عبدالعلی وزیری

گوینده :    دکلمه  عبدالعلی وزیری

شاعر :

مطلع تصنیف :

مطلع اواز :

عهد با زلف تو بستیم خدا می داند     

سر موِیی نشكستیم خدا می داند       

 با خیال تو نشستیم به هر حال كه بود          

نزد غیری ننشستیم خدا می داند      

هر خیالی كه گشادیم به رویش دیده      

هر زمان نقش تو بستیم خدا می داند      

سّر ما از نظر اهل نظر پنهان نیست             

در همه حال كه هستیم خدا می داند           

در دل ما نتوان یافت هوای دگری          

جز خدا را نپرستیم خدا می داند         

گر همه خلق جهان مستی ما دانستند         

گو بدانند كه مستیم خدا می داند          

در خرابات مغان سید سرمستانیم            

 تو چه دانی به چه دستیم؟ خدا می داند

( شاه نعمت الله ولی )

همکاری :

اعلام برنامه :

اعلام شماره :

http://www.mediafire.com/listen/14s327cert236yb/19_-_GJ_-_www.qwsa1.rozblog.com.mp3

موضوع برنامه :

زمان برنامه : ۲۸:۴۲ دقیقه

حجم برنامه : ۴ مگابایت

شعر ابتدا :

آهنگ :

خواننده : حسین قوامی

گوینده :

شاعر : 

سعدی :

پای سروِ بوستانی در گِل است       

 سروِ ما را پای معنی در دل است         

 نیك خواهانم نصیحت می كنند          

خشت بر دریا زدن بی حاصل است          

 نسبت عاشق به غفلت می کنند          

وآنکه معشوقی ندارد غافل است           

 بذل جاه و مال و ترک نام و ننگ            

در طریق عشقْ اول منزل است

مطلع تصنیف :

مطلع اواز :

یك روز به شیدایی در زلفِ تو آویزم       

زان دو لبِ شیرینت صد شور بر انگیزم       

گر قصدِ جفا داری اینك من و اینك سر           

ور راه وفا داری جان در قدمت ریزم       

بس توبه و پرهیزم کز عشق تو باطل شد         

 مِن بعد بدان شرطم کز توبه بپرهیزم          

گفتی به غمم بنشین یا از سرِ جان برخیز         

فرمان برمت جانا بنشینم و برخیزم         

گر بی تو بود جنت بر كنگره ننشینم         

ور با تو بُوَد دوزخ در سلسله آویزم 

( سعدی )

همکاری :

اعلام برنامه :

اعلام شماره :

http://www.mediafire.com/listen/5mbc11bl62d3sjt/10_-_GJ_-_www.qwsa1.rozblog.com.mp3

موضوع برنامه :

زمان برنامه : ۳۲:۳۷ دقیقه

حجم برنامه : ۵ مگابایت

شعر ابتدا :

سست پیمانا به یک ره دل زما برداشتی      

 آخر ای بد عهد سنگین دل چرا برداشتی     

( سعدی )

آهنگ :

خواننده :عبدالعلی وزیری

گوینده : عبدالعلی وزیری

شاعر :

سعدی : 

خاطر از مهر کسان بر داشتم از بهر تو            

چون تورا گشتیم توخاطر زما برداشتی       

دوست بردارد به جُرمی یا خطایی دل ز دوست         

توخطا کردی که بی جُرم و خطا برداشتی  

مطلع تصنیف :    

  آمدی وه که چه مشتاق و پریشان بودم     

تا برفتی ز بَرَم صورت بی جان بودم        

بی تو در دامن گلزار نخفتم یک شب         

که نه دربادیۀ خار مُغیلان بودم        

زنده می کرد مرا دَم به دَم امید وصال             

وَرنه دور ازنظرت کشتۀ هجران بودم           

به توّلای تو درآتش محنت چو خلیل            

گوئیا درچمن لاله و ریحان بودم             

تا مَگر یک نفسم بوی تو آرد دَم صبح           

همه شب منتظر مرغ سحرخوان بودم

   ( سعدی )

مطلع اواز :

سست پیمانا به یک ره دل زما برداشتی      

آخر ای بد عهد سنگین دل چرا برداشتی      

نوع تقصیری تواند بود ای سلطان عشق            

تا به یک رَه سایۀ لطف از گدا برداشتی          

گفته بودی با تو در خواهم کشیدن جام وصل            

جرعه ای ناخورده شمشیر جفا برداشتی    

دوست بردارد به جُرمی یا خطایی دل ز دوست         

توخطا کردی که بی جُرم و خطا برداشتی          

عمرها در زیر دامن داشت سعدی پای صبر             

سَر ندیدم کز گریبان وفا برداشتی 

( سعدی )

همکاری :

اعلام برنامه :

اعلام شماره :

http://www.mediafire.com/listen/kqc9k4jqx4cedma/9_-_GJ_-_www.qwsa1.rozblog.com.mp3

موضوع برنامه :

زمان برنامه : ۲۶:۵۸ دقیقه

حجم برنامه : ۴ مگابایت

شعر ابتدا :

آهنگ :

خواننده : عبدالعلی وزیری

گوینده : روشنک

شاعر :

جان ندارد هر که جانانیش نیست       

تنگ عیش است آنکه بستانیش نیست     

هر که را صورت نبندد سِرّ عشق          

صورتی دارد ولی جانیش نیست        

گر دلی داری به دلداری سپار        

ضایع آن کشور که سلطانیش نیست         

کامران آن دل که محبوبیش هست          

نیکبخت آن سَرکه سامانیش نیست       

( سعدی ) 

 تا خبردارم از او بی خبرازخویشتنم        

با وجودش زمن آواز نیاید که منم         

پیرهن می بِدرم دَم به دَم ازغایت شوق          

که وجودم همه او گشت ومن آن پیرهنم       

 ای رقیب این همه سودا به من خسته مکن       

برکنم دیده و من دیده از او برنکنم        

 درهمه شهر فراهم ننشست انجمنی        

که نه من درغمش افسانۀ آن انجمنم        

 گرهمین سوز رود با من مسکین در گور          

خاک اگر باز کنی سوخته یابی کـَفَنَم       

 شرط عقل است که مردم بگریزند از تیر      

 من گر از دست تو باشد مژه برهم نزنم       

تا به گفتار در آمد دهن شیرینت         

بیم آن است که شوری به جهان در فکنم     

 لب سعدی و دهانت زکجا تا به کجا          

این قدر بس که رود نام لبت بر دهنم 

 ( سعدی )

مطلع تصنیف :  

مطلع اواز : 

جان ندارد هر که جانانیش نیست       

تنگ عیش است آنکه بستانیش نیست     

هر که را صورت نبندد سِرّ عشق          

صورتی دارد ولی جانیش نیست        

گر دلی داری به دلداری سپار        

 ضایع آن کشور که سلطانیش نیست         

کامران آن دل که محبوبیش هست          

 نیکبخت آن سَرکه سامانیش نیست       

( سعدی ) 

تا خبردارم از او بی خبرازخویشتنم        

با وجودش زمن آواز نیاید که منم         

پیرهن می بِدرم دَم به دَم ازغایت شوق          

که وجودم همه او گشت ومن آن پیرهنم       

ای رقیب این همه سودا به من خسته مکن       

 برکنم دیده و من دیده از او برنکنم        

درهمه شهر فراهم ننشست انجمنی        

 که نه من درغمش افسانۀ آن انجمنم        

 گرهمین سوز رود با من مسکین در گور          

خاک اگر باز کنی سوخته یابی کـَفَنَم       

شرط عقل است که مردم بگریزند از تیر      

من گر از دست تو باشد مژه برهم نزنم       

تا به گفتار در آمد دهن شیرینت         

بیم آن است که شوری به جهان در فکنم     

لب سعدی و دهانت زکجا تا به کجا          

این قدر بس که رود نام لبت بر دهنم 

( سعدی )

همکاری :

اعلام برنامه :

اعلام شماره :

http://www.mediafire.com/listen/xkimclxy9n9vy7p/7_-_GJ_-_www.qwsa1.rozblog.com.mp3